Pen-pen at Serafin

Isang normal na araw para sa mag kaibigang Pen-pen at Serafin. Mag kasabay papasok ng eskwelahan at mag kasabay din uuwi halos mula kinder at hanggang ngayong grade six ay mag kaklase pa rin sila madalas silang tuksuhin ng:

“Pen pen de Serafin de kutsilyo de almasen…” Yan din ang tukso ng isang grupo ng batang nadaanan nila habang pauwi na sila sa kanilang bahay.

“Mga walang magawa” sabi ni Serafin kay Pen-pen habang sinusuntok nito ang kanyang sariling palad “Uupakan ko na ang mga to” dugtong pa nito.

“Wag mo ng patulan” piit ni “Pen-pen habang sumisipsip sa gulaman na hawak nito. Lumakad na nga palayo ang dalawa mula sa grupo ng mangaasar na bata hindi na lamang nila ito pinansin.

Halos mag katapat lang ang kanilang bahay, mag kaibigan din ang kanilang mga magulang lumaki sila ng mag kasabay. Isang abogado ang ama ni Serafin habang ang kanya namang ina ay isang public school teacher malapit sa isa’t isa ang dalawang pamilya lalo na ng ipanalo ng ama ni Serafin ang kaso na sinampa ng ina ni Pen-pen sa isang swindler.

Ang ama naman ni Pen-pen ay isang OFW sa Australia habang ang kanyang ina ay namamahala ng kanilang negosyong hardware shop.

Peter Neil De Guzman ang totoong pangalan ni Pen-Pen habang Serafino Gutierrez Jr. naman ang kay Serafin.

Wala yatang araw na hindi sila nag laro wala silang kasawaan sa isa’t isa inuubos nila ang kanilang libreng oras sa pag lalaro at sabay din gumagawa ng araling pang bahay.

Isang hapon sa kanilang pagsusulit.

“Pen pen! Huy! Pen-pen!” pasimple at sobrang hina ang tawag ni Serafin sa kaibigan.

“Ano?” Mahina din ang tugon nito.

“Ano sagot sa number 10?”

“Naku! Di ka nanaman nag aral no?” Sisi nito sa kaibigan habang sinesenyas ang tatlong daliri na ang ibig sabihin ay Letter C.

Madalas na si Pen-pen ang nag tuturo ng tamang sagot kay Serafin sa tuwing kinakailangan nya ng tamang sagot hindi s’ya nabibigo kung si Pen-pen lamang ang kanyang kokunsultahin.

Madalas pag diskitahan ng dalawa ang ulap nalilibang sila sa pag buo ng mga imahe sa kanilang isip. Isang hapon gaya ng nakagawian ay nag abala nanaman sila sa pag buo ng mga bagay bagay sa pamamagitan ng ulap.

“Ayun o parang rabbit!” turo ni Serafin habang nakahiga sila sa kama ni Pen-pen tanaw mula sa kwarto nito ang ulap.

“Ayun naman parang eroplano” Turo muli nito.

“Nasan? Nasan?”

“Ayun o eroplano dumadaan”Tumawa ito ng malakas.

“Ewan ko s’yo” sabay kurot nito sa mag kabilang pingi ng kaibigan.

“Aray masakit Pen-pen!”

Tumayo na si Pen-pen at sumandal na sa kama.

“Magiging ano kaya tayo pag laki no? tanong nito kay Serafin.

Ngumuwi lang ito at tinaas ang balikat “Ewan ko wala pa kong pangarap eh”

“Ako? Gusto kong maging piloto”

Nakatingin ito mula sa malayo at mukang pinaplano na nya talaga ang buhay sa murang edad.

“Sus wag mo munang isipin yan malayo pa yun” sabay hampas ng unan ni Serafin sa kaibigan.

Kinabukasan. Huling araw na ng mag kaibigan sa elementarya maya maya lang sasampa na sila ng stage at tutuldukan na ang mundo bilang isang elementary student.

“Hindi ba uuwi papa mo Pen-pen?” tanong ni Aling Lourdes na ina ni Serafin habang inaabot sa katulong ang polo na isusuot ng anak.

“Naku baka five years from now pa yun tita, alam ko po kasi hindi sya pwedeng umuwi hanggang hindi pa nya tapos ang kontrata.”

“Ahh Mama mo nasan? Sabay sabay na tayong pumunta ng eskwelahan” masuyo nitong tugon sa kaibigan ng anak.

“Nasa Shop pa po, sige po sasabihin ko po na sabay sabay na tayo, nasan po si Serafin?”

“Naku nasa taas pa tulog na tulog ikaw na nga ang gumising at tatanghaliin ka’yo, pasuyo na lang”

“Sige po tita akyatin ko na po” Pag sang ayon nito habang umaakyat na sa kwarto ng kaibigan.

Sanay naman sila na gisingin ang isa’t isa lalo na si Pen-pen dahil sadyang makupad gumising si Serafin. Pero may kakaibang naramdaman ang binatilyo ng umagang yun.

“Bakit ganon?” Tanong nito sa sarili habang humahagod ng tingin sa kaibigan.

“Initiman pa din naman ang buhok nito, unat padin, kayumaggi padin naman ang kulay ng balat. Pero bakit ganon Tumatayo balahibo ko, nanlalambot ang tuhod ko”

Tanong nito sa sarili habang nakakunot ang noo.

“Uy Gising” sabay tapik nito kay Serafin.

“Ummhg..” Umungol lang ito tanda ng pag tugon.

“Tanghali na kaya uh? Malalate na tayo sa graduation natin”

“Susunod na ko” Sabay dantay nito sa sa kanyang unan. Sa pag kakataong yun humarap na ito sa kaibigan. Kakaiba ang kanyang nararamdaman ng mga oras na yun may halong pangingilabot, kaba, panghihina. Pilit nyang tinatanong ang sarili kung bakit nga ganun ang kanyang nararamdaman. Pero di padin nya Makita ang tamang kasagutan.

“Oh basta sumunod ka na lang” sabay talikod nito. Ano nga ba ang kanyang nararamdaman sa kaibigan? pilit padin nya itong iniisip habang bumababa ng hagdanan.

Nakakunot ang noo ni Pen-pen habang sumsampa ng sasakyan papuntang eskwelahan gaya ng napagusapan sabay sabay nga silang tumungo dito.

“Tignan mo naman Mareng Lourdes binata na mga anak natin” Masayang sabi ni Aling Paz ang ina ni Pen-Pen nakasanayan na nilang mag tawagan ng Mare at Pare kahit wala naman silang inaanak sa isa’t isa. Parehong only child lang nila sina Pen-Pen at Serafin kaya naman mataas ang pangarap nilang pareho sa kani-kanilang mga anak.

Tinignan lang ni Aling Lourdes ang dalawa gamit ang salamin na nasa bandang taas ng minamanehong kotse. Ngumiti lang ito at saka nag salita.

“Kelan nga ba ang uwi ni Pareng Lito? Nagbibinata si Pen-pen na halos di nya nakikita ah. Di naman sa pakikialam Mare ha? Di maganda sa bata lalo na sa lalaki ang walang nakikitang father image”

“Hindi ko nga alam eh. Pinipilit ko na nga yon na pagtulangan na lamang naming palaguin yung hardware shop at wag ng bumalik pa ng Australia. Ang katwiran nya eh mahirap daw ang buhay dito sa Pilipinas, Isang limang taon na lang daw pag bigyan ko na lang daw sya”

Sagot ni Aling Paz “Eh kung sabagay pag umuuwi kami sa Laguna niyang si Pen-pen halos tatay na rin ang turing nya sa mga tito nya doon” Dugtong pa nito.

sundan ang story sa link sa baba

http://www.tagalogpocketbooks.org/pen-pen-de-serafin-kabanata-1/2/